του Άγη ΒΕΡΟΥΤΗ
Όταν το κράτος παρεμβαίνει για να απαγορεύσει τις επιλογές για την χρήση σε κάτι που το ίδιο φορολογεί και εισπράττει τεράστια ποσά, τότε εκτός από σουρεαλιστικό είναι και ενάντια στην ελεύθερη επιλογή.
Πουθενά δεν λέγω να μην υπάρχουν άκαπνα καφενεία.
Αν πραγματικά το κράτος ήθελε να ρυθμίσει αυτή την αγορά, τότε θα έδινε την επιλογή του αυτοπροσδιορισμού.
Σε καπνιστικά καφενεία πχ θα έβαζε συγκεκριμένες προδιαγραφές εξαερισμού (παράδειγμα 5 αλλαγές του αέρα ολόκληρου του χώρου την ώρα) ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια δημιουργίας εστίας κινδύνου για άλλους καπνιστές ή μη-καπνιστές που επιλέγουν να πάνε εκεί.
Επίσης θα έδινε τη δυνατότητα/επιλογή στον καταστηματάρχη να ορίσει ο ίδιος αν θα είναι ο χώρος του άκαπνος.
Ο συγκεκριμένος νόμος όπου δεν επιτρέπει καπνιστικά μαγαζιά, επιβάλλει την συναλλαγή, το φακελάκι, τη μίζα, το λάδι, προς τους ελεγκτές, και αφήνει έκθετο τον μικρό επιχειρηματία.
Είναι απόλυτα υποκριτικός και καταπιεστικός/φασιστικός για τους καπνιστές, που αποτελούν το 40% της κοινωνίας.
Ένας καπνιστής, μπορεί να επιλέξει να πάει σε άκαπνο καφενείο, και να μην καπνίσει, ή ένας μη-καπνιστής μπορεί να επιλέξει να πάει σε ένα καπνιστικό μαγαζί και να μην γρινιάξει.
Το πρόβλημα αρχίζει όταν μια μερίδα της κοινωνίας θέλει να επιβάλλει την ηθική της σε μια άλλη. Στην Ελβετία π.χ. τα παιδιά απαγορεύονται να πηγαίνουν σε χώρους καπνιστών, και είναι λογικό. Αυτόματα αυτό θα άνοιγε την αγορά σε όποιους ήθελαν να πάνε στο καφέ με τα παιδιά τους (πχ Starbucks) ή την έγκυο γυναίκα τους και να περάσουν λίγο χρόνο.
Το επιχείρημα ότι αν υπάρχει επιλογή να είναι καπνιστικά/άκαπνα τότε όλα θα είναι καπνιστικά είναι ανεδαφικό επιεικώς, διότι ήδη από παλαιότερα υπήρχαν μέρη που απαγορευόταν το κάπνισμα, και διότι αν όλα γίνουν καπνιστικά, αυτό σημαίνει ότι κανείς δεν θέλει να πάει σε άκαπνο.
Αυτό είναι λάθος εντύπωση, γιατί ήδη υπάρχουν μέρη που η απαγόρευση του καπνίσματος είναι αυστηρή. Άρα βρίσκω αυτό το επιχείρημα εκ του πονηρού, για να δικαιολογήσει μια αδικαιολόγητη καταπάτηση της ελευθερίας του αυτοπροσδιορισμού των άλλων, τόσο των καταστηματαρχών, όσο και των καπνιστών.
Επιβολή ηθικής λέγεται αυτό στο χωριό μου.
Το μέτρο είναι φασιστικό γιατί δεν αφήνει επιλογές. Αν έχει επιλογή ο καταστηματάρχης, μπορεί να ξεκινήσει ως καπνιστικό το μαγαζί του, και όταν η αγορά θα έχει δουλειά για άκαπνο μαγαζί, τότε θα μπορεί να το μετατρέψει.
Οτιδήποτε άλλο είναι φασιστικές υπερβολές, του στυλ:
“Αν ένας πελάτης σου ανάψει τσιγάρο στη ζούλα, και έρθει ελεγκτής και σε τσακώσει, ή τον στείλει ο ανταγωνιστής σου που τον λαδώνει, και δεν δώσεις και εσύ το δέον λαδάκι στον ελεγκτή, τότε θα σου βάλει λουκέτο!”
Εμένα στο χωριό μου αυτή την τακτική τη λένε “ΠΩΣ ΝΑ ΑΥΞΗΣΕΤΕ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΧΡΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΛΕΓΚΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΚΒΙΑΣΟΥΝ ΜΙΚΡΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΡΧΕΣ”
Μαφιόζικα πράματα δηλαδή.
Όπως Ουκρανία…
