του Άγη ΒΕΡΟΥΤΗ
Όλα τα δεδομένα αλλάζουν με αφορμή το αντιρατσιστικό αρχικά, και έπειτα την ΕΡΤ.
Η τροχιά εκλογών είναι ορατή πλέον. Το παρακράτος σπρώχνει προς εκτροχιασμό για την έστω και Πύρρεια νίκη του απέναντι στην κοινωνία. Ανθίσταται σθεναρά σε οποιαδήποτε συρρίκνωσή του.
Είναι, όμως, αναπόφευκτη η μείωση του μεγέθους του τερατώδους και αδηφάγου κρατικού μηχανισμού. Ειδικά στο ζήτημα της υπερφορολόγησης, δηλαδή τα έσοδα του κράτους, ο μόνος τρόπος για τη μείωσή της είναι η συρρίκνωση του κράτους και του αριθμού των υπαλλήλων του, καθώς δεν υπάρχει πλέον η δυνατότητα δανεισμού από το εξωτερικό για να καλυφθούν τα ελλείμματα.
Ακριβώς γι’ αυτό πιστεύω ότι ο μόνος που πράττει στην κατεύθυνση συρρίκνωσης του κράτους, ο Σαμαράς, θα αναβαθμίζεται όσο του επιτίθεται το Νέο Ελληνικό Παρακράτος, που για την επιβίωσή του χρειάζεται να φορολογείται ο ιδιωτικός τομέας με 80%-90%.
Καθώς όλα τα κόμματα σήμερα είναι υπέρ του κρατισμού, Σταλινικού Νεοφιλελευθερισμού λέγω ειρωνικά, εκείνος που ευαγγελίζεται ΚΑΙ ΠΡΑΤΤΕΙ τη μείωση του κράτους είναι βέβαιο ότι θα ξεχωρίσει από εκείνους που ευαγγελίζονται τη συνέχιση του κρατισμού φορολογώντας την “πλουτοκρατία” κοιτώντας με νόημα τους μικρομεσαίους.
-Κάθε μείωση του μεγέθους του δημοσίου αντιστοιχεί σε μείωση των δαπανών του κράτους.
-Κάθε μείωση των δαπανών του κράτους αντιστοιχεί σε μείωση της φορολογίας.
-Κάθε μείωση της φορολογίας αντιστοιχεί σε μεγαλύτερο διαθέσιμο εισόδημα των φορολογούμενων της παραγωγικής οικονομίας.
-Κάθε αύξηση στο διαθέσιμο εισόδημα των φορολογούμενων της παραγωγικής οικονομίας αυξάνει τη δυνατότητά τους να καταναλώσουν ή να επενδύσουν αυξάνοντας τις θέσεις εργασίας σε αυτήν.
Το λάθος του ΓΑΠ και του Παπακωνσταντίνου και των ως τώρα κυβερνώντων έκτοτε, ήταν ότι δεν εμείωσαν άμεσα τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων αλαφρώνοντας την παραγωγική οικονομία από φορολόγηση, ώστε εκείνη με τη σειρά της να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να μπορέσει να απορροφήσει τους άνεργους του δημοσίου τομέως.
Έκαναν το ανάποδο: ξεπατώσανε την παραγωγική οικονομία σε φόρους, με αποτέλεσμα να χαθεί το 25%-30% του ΑΕΠ, το 30% των θέσεων εργασίας επί συνόλου, και καθώς το δημόσιο αντιπροσωπεύει το 25% του συνόλου των θέσεων εργασίας στην οικονομία μας κα δεν έχασε ούτε μια θέση εργασίας, η παραγωγική οικονομία έχασε ουσιαστικά το 40%-45% των θέσεων εργασίας της, και δεν μπορεί πλέον να απορροφήσει τους επικείμενους άνεργους του δημοσίου τομέα, που αναπόφευκτα θα έρθουν με τον εξορθολογισμό ή την κατάρρευση.
Η ενδεδειγμένη λύση ποια είναι; Δεν ξέρω ποια είναι με βεβαιότητα πολιτικού φιλοσόφου, αλλά ξέρω ότι αυτό που κάναμε ως τώρα σίγουρα επιτείνει το πρόβλημα. Άρα πρέπει να κάνουμε το αντίθετο. Αυτό δηλαδή που γίνεται τώρα. Αυτό που επικύρωσε το ΣτΕ.
Περιμένω ακόμα να κλείσει ο οργανισμός αποξήρανσης της Κωπαϊδας, και της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, και η Ηλεκτρομηχανική που έχει να βγάλει αλεξίσφαιρα γιλέκα από το 2004, και χιλιάδες άλλοι άχρηστοι, ζωοβόροι οργανισμοί που απομυζούν την κοινωνία.
Περιμένω.
