του Γιάννη ΔΙΟΝΑΤΟΥ
Το εν εξελίξει ταξίδι του πρωθυπουργού της χώρας, Αντώνη Σαμαρά, στη μακρινή Κίνα με βασικό στόχο την προσέλκυση επενδύσεων αποτελεί κομβικό σημείο στην πορεία της χώρας προκειμένου να καταφέρει να μπει σε “ρότα” ανάπτυξης με βασικό στόχο την έξοδό της από την κρίση.
Τα πρώτα στοιχεία από το ταξίδι του κ. Σαμαρά είναι ενθαρρυντικά και δείχνουν ότι θα υπάρξουν κάποια ουσιαστικά αποτελέσματα. Βεβαίως απαιτείται υπομονή, καθώς σε αυτές τις περιπτώσεις ο χρόνος είναι ο καλύτερος “σύμμαχος” και “εγγυητής” ενός θετικού αποτελέσματος.
Ωστόσο το μεγαλύτερο κέρδος από το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στη μακρινή και κυρίως πλούσια Κίνα είναι ότι επιτέλους βρίσκει τον πραγματικό της ρόλο στον σύγχρονο κόσμο αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι το κέντρο του, αλλά μέρος αυτού. Σε ένα περιβάλλον που βασικό της χαρακτηριστικό είναι η παγκοσμιοποίηση και η αναγνώριση από όλους τους μεγάλους “παίκτες” του ρόλου που σήμερα διαδραματίζει η Κίνα στην παγκόσμια οικονομία, η Ελλάδα και ο πρωθυπουργός της έκανε το προφανές: Κάλεσε τους Κινέζους να επενδύσουν στην Ελλάδα.
Ως συνήθως οι “αντίθετες” φωνές ξεκίνησαν. Γεγονός βεβαίως που δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Εξάλλου βρισκόμαστε στη χώρα που η αντίδραση σε όλα έχει “χτίσει” καριέρες. Ενδιαφέρον ωστόσο αποτελεί το γεγονός πως ο αντίλογος για την αποτελεσματικότητα του ταξιδιού του κ. Σαμαρά στη Κίνα προέρχονται από αυτούς που καλούσαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις να απευθυνθούν στους Κινέζους και τους Ρώσους για να καλύψουν τις δανειακές ανάγκες της χώρας και όχι στο ΔΝΤ.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει και δεν χρειάζεται να πανηγυρίζουμε, εξάλλου όπως γράψαμε και παραπάνω, χρειάζεται χρόνος και υπομονή, όμως δεν είναι κακό να τονίσουμε κάτι που δείχνει ότι κινείται προς τον βασικό στόχο όλων: την έξοδο της χώρας από την κρίση.
