συνέντευξη στον Αιμίλιο ΠΕΡΔΙΚΑΡΗ
«Η οικονομία έχει γυρίσει πίσω στο 2012», επισημαίνει στη συνέντευξή του στο EMEAgr ο υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του Ποταμιού, Παναγιώτης Βλάχος, προσθέτοντας ότι πλέον δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.
«Μπροστά με το Ποτάμι σημαίνει μέλλον, προοπτική και όραμα», αναφέρει, προσδιορίζοντας το Ποτάμι ως ένα «μη-κόμμα, σύνθεση ιδεών, προσώπων και θέσεων που θέλει την πρόοδο».
Για τη συμφωνία, ο κ. Βλάχος σχολιάζει ότι «είναι αντι-αναπτυξιακή και εξαιτίας των αδύναμων θεσμών μας και της προβληματικής κατάστασης των επιχειρήσεών μας, είναι πιθανό να μας κρατήσει σε μια κατάσταση-ζόμπι, αν το πολιτικό μας σύστημα συνεχίσει να συμπεριφέρεται όπως παλαιότερα».
Τέλος, μιλά για τα κίνητρα που πρέπει να δοθούν στους νέους επιχειρηματίες και στις startup επιχειρήσεις, ούτως ώστε να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης.
Διαβάστε όλη την συνέντευξη του Παναγιώτη Βλάχου στο EMEAgr
EMEAgr: Με ποιους συμμάχους και με ποιους όρους μπορεί το Ποτάμι να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, όπως όλα δείχνουν ότι θα σχηματιστεί;
Π. Βλάχος: Η ακυβερνησία και οι αλλεπάλληλες εκλογές έχουν γυρίσει την οικονομία πίσω στο 2012, δηλαδή στην αρχή ενός τρίτου κύκλου ύφεσης. Αυτοί που φέρνουν τα Μνημόνια σήμερα δηλώνουν έτοιμοι να τα αναδιαπραγματευτούν ή ακόμη χειρότερα, να τα καταψηφίσουν – το ακούσαμε και αυτό!
Το Ποτάμι δεν είναι παρακολούθημα οποιασδήποτε πλειοψηφίας. Συνεργαζόμαστε μόνο αν δεσμευτούμε όλοι ότι θα συγκρουστούμε με την κακοδιοίκηση, τη διαφθορά, την αντιαναπτυξιακή νομοθεσία, τις συντεχνίες και θα φέρουμε δουλειές στη χώρα. Μια κοινωνική πλειοψηφία του 51%, που θα εκπροσωπείται και μέσα στη Βουλή είναι προϋπόθεση ώστε η επόμενη κυβέρνηση να αντέξει και να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρώπη.
Μην ξεχνάμε ότι παραμένουμε κοντά στη θύρα εξόδου.
EMEAgr: Τι εκπροσωπεί τελικά πολιτικά και σε ποιους απευθύνεται το Ποτάμι;
Π. Βλάχος: Οι σύγχρονες κοινωνίες είναι σύνθετες. Δεν είναι απλά «λαός», δεν είναι μάζα, αλλά κοινωνικές ομάδες που συνυπάρχουμε. Ο καθένας μας είναι πολίτης με ιδιαίτερες και συχνά αντιφατικές ανάγκες. Είμαστε ένα σύνολο αναγκών, αξιών αλλά και ικανοτήτων, που δεν μπορούν να εκφραστούν από τα παλιά μαζικά και μονοδιάστατα κόμματα. Τι πάει να πει «μνημονιακός» ή «αντιμνημονιακός»;
Το Ποτάμι είναι μια σύνθεση ιδεών, θέσεων και προσώπων που επιθυμεί την κοινωνική και οικονομική πρόοδο. Θέλει μια ανοιχτή οικονομία για να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και μια ανοιχτή κοινωνία ίσων ευκαιριών. Δεν έχει κόμπλεξ με τα ατομικά δικαιώματα ή την επιχειρηματικότητα. Και το κυριότερο, επιζητά τη ριζοσπαστική αλλαγή του κράτους, την πηγή της κακοδαιμονίας μας. Άρα απευθύνεται σε όσους θέλουν την αλλαγή, την δικαιοσύνη, έχουν ανάγκη από ένα ικανό κράτος, δημόσια δωρεάν αγαθά, θέλουν να δημιουργούν και να ρισκάρουν, να ευημερούν μέσα και έξω από τα σύνορα. Είναι μάλλον ένα κίνημα πολιτών, ένα μη-κόμμα, αν μου επιτρέπετε τον όρο.
EMEAgr: Η λέξη «Μπροστά» κυριάρχησε στην καμπάνια όλων των κομμάτων. Εσείς, εκπροσωπείτε την κίνηση που είχε… ανακαλύψει τη λέξη νωρίτερα. Πώς οραματίζεστε το περιεχόμενό της και πώς μπορεί, πραγματικά, να προχωρήσει η Ελλάδα μπροστά;
Π. Βλάχος: Πράγματι, όταν ξεκινήσαμε το 2012 την προσπάθειά μας, είχαμε σκεφτεί ότι κάποια στιγμή το σύνθημα θα το αξιοποιούσε η κεντρική πολιτική σκηνή. Φυσικά, όπως γίνεται τις περισσότερες φορές, αυτοί που έχουν ανάγκη τα υπερβατικά συνθήματα, είναι αυτοί που θέλουν να κρυφτούν από το παρελθόν τους, όπως π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ.
Για εμάς «μπροστά», σημαίνει μέλλον, προοπτική, ορίζοντας, ανάσες πραγματικής, όχι δανεικής αξιοπρέπειας. Σημαίνει ότι δεν θέλουμε να ζούμε σε μια κοινωνία που γερνά ηλικιακά αλλά και οικονομικά, πνευματικά. Κλείνεται στον εαυτό της και φοβάται, αντιδρά και δεν θέλει να χτίσει. Το κόστος αυτό το πληρώνουν οι νεότεροι, αφού είναι τα δυναμικά κύτταρα της κοινωνίας. Επωμίζονται ένα υπέρογκο δημόσιο χρέος, ένα άδικο ασφαλιστικό σύστημα, μια διαλυμένη αγορά εργασίας, ανεργία, δημόσιες υπηρεσίες που δεν ταιριάζουν σε μια ευρωπαϊκή χώρα και ένα φυσικό περιβάλλον αφημένο πραγματικά στην καλή θέληση κινήσεων πολιτών και οργανώσεων.
Εμείς μπήκαμε στην πολιτική για να φωτίσουμε αυτήν την αδικία και να φωνάξουμε, με τις λιγοστές μας δυνάμεις ότι θέλουμε δουλειές, δικαιοσύνη και παιδεία για να πάρουμε τη χώρα στα χέρια μας.
EMEAgr: Σε ποια σημεία μας «δυναστεύει» η συμφωνία και σε ποια θα μπορούσαμε να πετύχουμε βελτιώσεις; Ποιες είναι οι μεταρρυθμίσεις, τις οποίες θα πρέπει να τολμήσουμε, ακόμη και πέρα από το Μνημόνιο;
Π. Βλάχος: Η συμφωνία είναι αντι-αναπτυξιακή και εξαιτίας των αδύναμων θεσμών μας και της προβληματικής κατάστασης των επιχειρήσεών μας, είναι πιθανό να μας κρατήσει σε μια κατάσταση-ζόμπι, αν το πολιτικό μας σύστημα συνεχίσει να συμπεριφέρεται όπως παλαιότερα.
Για παράδειγμα οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι χρειάζονται επενδύσεις και θέσεις εργασίας για να εξισορροπηθούν. Για να μη μειωθούν και άλλο οι συντάξεις, χρειάζεται αλλαγή του ασφαλιστικού προς όφελος της νέας γενιάς και ένα σύνολο πολιτικών για την κοινωνική προστασία, όπως π.χ. το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Όμως η διαφορά του 3ου Μνημονίου με τα υπόλοιπα, είναι ότι δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην οικοδόμηση θεσμών, δηλαδή στις μεταρρυθμίσεις του ευρύτερου Δημοσίου. Για παράδειγμα, προβλέπεται η αυτονομία των φορολογικών και τελωνειακών αρχών, αλλά και ένα σύστημα ελέγχου των δαπανών του Δημοσίου. Έχουμε ένα κράτος που δεν γνωρίζει τι εισπράττει και τι ξοδεύει, που σνομπάρει τις νέες τεχνολογίες, δεν ελέγχεται και δεν λογοδοτεί για την ποιότητα των υπηρεσιών του.
Εμείς όμως χρειάζεται να πάμε πιο μακριά και να δώσουμε εργαλεία στους δημοσίους υπαλλήλους να κάνουν τη δουλειά τους καλύτερα, να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο που συνδέει τις καθυστερήσεις με τη μίζα και την προστασία συντεχνιών, να ελέγξουμε τη ροή των συναλλαγών και να μεταφέρουμε ανθρώπους και πόρους, εκεί που υπάρχουν ανάγκες, όπως π.χ. στα σχολεία και στα νοσοκομεία.
EMEAgr: Πώς μπορεί να αναταχθεί η οικονομία, να επιστρέψει στην ανάπτυξη και να ενισχυθούν η υγιής επιχειρηματικότητα και οι επενδύσεις, μετά την περιπέτεια των capital controls;
Π. Βλάχος: Η εξίσωση προϋποθέτει σταθερότητα, ένα κλίμα ασφάλειας, έναν ορίζοντα που θα επιτρέπει στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις να κάνουν σχέδια. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με τη συμμετοχή ιδιωτών είναι το δεύτερο βήμα και θα ακολουθήσει η οριστική επίλυση του ζητήματος του χρέους, με σαφές χρονοδιάγραμμα αναδιάρθρωσης.
Σημαντική είναι η δημιουργία ενός αξιόπιστου και ανεξάρτητου οργανισμού εξυπηρέτησης των κόκκινων δανείων, για να μη ζήσουμε νέες επικίνδυνες «φούσκες».
Μετά πιάνουμε δουλειά με μεταρρυθμίσεις, με έμφαση στους άνεργους και στις επιχειρήσεις που παράγουν και εξάγουν, ώστε σύντομα οι τράπεζες να χρηματοδοτήσουν και πάλι επενδύσεις. Κοιτάξτε, δεν είναι εύκολο. Χρειαζόμαστε 80 – 100 δισ. ιδιωτικά κεφάλαια για να ξαναφέρουμε την οικονομία στην κατάσταση του 2008 και μάλιστα, σε νέες, υγιείς βάσεις χωρίς κλειστές αγορές και ειδικά προνόμια. Για αυτό και αν αρχίσουμε πάλι το κρυφτό με το ποιος είναι μνημονιακός και αντιμνημονιακός, θα μπούμε οριστικά σε τροχιά αναπτυσσόμενης χώρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
EMEAgr: Πρέπει να δοθεί βάρος στην καινοτομία και τη νεανική επιχειρηματικότητα και ποια κίνητρα θα μπορούσαν να δοθούν προς αυτήν την κατεύθυνση;
Π. Βλάχος: Άκουσα τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, σε μια εκδήλωση νεολαίας, να υπόσχεται Υπουργείο Νέας Γενιάς. Λες και η λύση στα προβλήματα των νεότερων είναι άλλη μια γραφειοκρατική δομή για να διορίζονται κομματικές νεολαίες. Οι νέοι δεν θέλουν υπουργείο. Θέλουν δουλειές, δημόσιο χώρο, παιδεία, πολιτισμό, να φύγει αυτό το σύννεφο μιζέριας από πάνω μας. Αν το κράτος έκανε τη δουλειά του δεν θα θέλαμε ούτε γραμματείες νέας γενιάς, αλλά κανόνες που θα εξασφαλίζουν τη δικαιοσύνη ανάμεσα στις γενιές. Εμείς λέμε ότι κάθε φορά που η Βουλή νομοθετεί, χρειάζεται να γνωρίζουμε ακριβώς τι θα κοστίσει η ρύθμιση και τι βάρος συνεπάγεται για τη νεότερη γενιά.
Θέλουμε να δώσουμε κίνητρα στις επιχειρήσεις να προσλάβουν νέους άνεργους είτε επιδοτώντας τις ασφαλιστικές εισφορές είτε με φορο-ελαφρύνσεις. Να μην πληρώνουν φόροι οι νέοι που επιχειρούν τα πρώτα τρία χρόνια της προσπάθειάς τους. Δεν έγινε και τίποτα αν αποτύχουν – θα είμαστε δίπλα να τους βοηθήσουμε να ξαναπροσπαθήσουν. Και θα συγκρουστούμε μέχρι τέλους για ένα ασφαλιστικό σύστημα που δεν θα παίρνει τον ιδρώτα όσων έχουμε την «πολυτέλεια» να δουλεύουμε για να πληρώνει πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και ταμεία χωρίς πάτο.
Τέλος, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί έχουμε τόσο διαφορετικά επενδυτικά καθεστώτα στη χώρα. Θα μπορούσαμε να βάλουμε κοινούς κανόνες στο ΕΣΠΑ, στον αναπτυξιακό νόμο, στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και στα ΣΔΙΤ και να ενθαρρύνουμε κάθε νέα επένδυση να προσλαμβάνει νέους άνεργους.
Αυτές είναι μερικές από τις τομές που το Μπροστά και το Ποτάμι υπερασπίζονται και πιστέψτε με κ. Περδικάρη, δεν κοστίζουν τίποτα.
