του Αιμίλιου Περδικάρη
Το νέο υπουργικό σχήμα είχε, κατά γενική ομολογία, εκπλήξεις. Πέρα, όμως, από το πολιτικό… κουτσομπολιό, θα κριθεί στην πράξη από την αποτελεσματικότητά του.
Η δεύτερη ανάγνωση των ονομάτων, πάντως, προσφέρεται για τα εξής συμπεράσματα:
Πρώτο και κύριο, είναι αυτό που προκύπτει από τη σύνθεση του υπουργείου Οικονομικών. Και είναι ότι δεν αλλάζει η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Αφενός λόγω της επιλογής του Γκίκα Χαρδούβελη στη θέση του “τιμονιέρη” του ΥΠΟΙΚ, αφετέρου λόγω της διατήρησης των Σταϊκούρα-Μαυραγάνη στις θέσεις των υφισταμένων.
Ο κ. Χαρδούβελης είναι φανερό ότι αποτελεί συνεχιστή της πολιτικής Στουρνάρα και απέναντι στην τρόικα – την οποία έχει συναντήσει, ως οικονομικός σύμβουλος του Λουκά Παπαδήμου, την εποχή που αυτός διατέλεσε πρωθυπουργός – αλλά και στην όλη φιλοσοφία του, αφού προέρχεται από την ίδια τεχνοκρατική σχολή με τον μέχρι σήμερα υπουργό Οικονομικών.
Στο παρελθόν, άλλωστε, πέρασαν και οι δύο ταυτόχρονα από το επιτελείο του Κώστα Σημίτη ως πρωθυπουργού, στήριξαν την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ και την παραμονή της και βέβαια ο κ. Χαρδούβελης αποτελεί συμβολικά μια επιλογή υψηλής πολιτικής που θα «τρέξει» τη διευθέτηση του χρέους και την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, μετά τα stress tests της ΕΚΤ, αφού ειδικεύεται στον τραπεζικό τομέα.
Δεύτερο συμπέρασμα: στη λογική των ισορροπιών θριάμβευσαν, εκτός από το πολυπληθές για μία ακόμη φορά σχήμα, από τη μία πλευρά η «λαϊκή Δεξιά» και από την άλλη το “επτάψυχο ΠΑΣΟΚ”. Επιλογές όπως του Αργύρη Ντινόπουλου στο υπουργείο Εσωτερικών, του Γεράσιμου Γιακουμάτου στο υπουργείο Ανάπτυξης ή της Σοφίας Βούλτεψη στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου δίνουν ένα διαφορετικό τόνο, ο οποίος… χαϊδεύει τα αυτιά των παραδοσιακών ψηφοφόρων της Ν.Δ. – ή ακόμη και αυτών που επιχειρεί να επαναπατρίσει.
Από την άλλη πλευρά, ακόμη και αν δεν ικανοποιεί πλήρως τις φιλοδοξίες του Ευάγγελου Βενιζέλου, η παραμονή των βασικών υπουργικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ στις θέσεις τους, αλλά και η είσοδος νέων στελεχών στην κυβέρνηση, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος στο υπουργείο Παιδείας, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος στο υπουργείο Ανάπτυξης και ο Λεωνίδας Γρηγοράκος που μετακινείται στο νευραλγικό πόστο του υφυπουργού Υγείας καταδεικνύουν ότι… “το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ”. Ίσως όχι ενωμένο, αλλά πάντως δυνατό.
Τρίτο συμπέρασμα: επιχειρώντας να αιφνιδιάσει με νέα πρόσωπα και ανακατεύοντας την τράπουλα, προκειμένου να ικανοποιήσει και τους βουλευτές του, ο Αντώνης Σαμαράς παίρνει ρίσκα. Όπως με την τοποθέτηση του Βασίλη Κικίλια στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Τέταρτο συμπέρασμα είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν “χάρισε” τελικώς στο ΠΑΣΟΚ – όπως φέρεται να αξίωσε ο κ. Βενιζέλος – τα δύο νευραλγικά υπουργεία που θα διαχειριστούν το ΕΣΠΑ της περιόδου 2014-2020: Ανάπτυξης και Εσωτερικών. Τουναντίον, ιδιαίτερα με την επιλογή του Νίκου Δένδια στο πρώτο, καθ’ ότι ο κ. Δένδιας έχει τη φήμη του… “σκληρού”, έδειξε ότι θεωρεί την ανάπτυξη και την αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων υπόθεση δική του και της παράταξής του.
Πέμπτο και τελευταίο συμπέρασμα: ότι η παραμονή συγκεκριμένων υπουργών και των υφυπουργών τους δείχνει μια αξιοθαύμαστη προσήλωση σε βασικούς στόχους. Με πιο εμβληματικούς αυτούς της Ενέργειας στο ΥΠΕΚΑ με τους Γιάννη Μανιάτη και Ασημάκη Παπαγεωργίου, του Τουρισμού με την Όλγα Κεφαλογιάννη και της Ναυτιλίας με τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.
Όλα, όμως, θα κριθούν εκ του αποτελέσματος και στο τέλος θα κάνουμε “ταμείο”.
