του Αιμίλιου ΠΕΡΔΙΚΑΡΗ
Ο καβγάς των κυβερνητικών εταίρων για το χρόνο που ξεκινά η συζήτηση για το Σύνταγμα και την αναθεώρησή του είναι αυτό που λέει ο λαός "για το πάπλωμα".
Όλοι ξέρουν ότι η διαδικασία αυτή θα έπρεπε ήδη να έχει ξεκινήσει και ενδιαφέρον είναι ότι τουλάχιστον Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ συμφωνούν ως προς τις βασικές αρχές της.
Ο Αντώνης Σαμαράς θα παρουσιάσει τις θέσεις της Ν.Δ. την επόμενη Τετάρτη σε ειδική εκδήλωση, ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει περιγράψει πριν ακόμη τις εκλογές του 2012 τις βασικές αρχές των θέσεών του.
Η αλλαγή πολιτικής κουλτούρας που φέρνουν οι κυβερνήσεις συνεργασίας, εξάλλου, οδηγεί τους κυβερνητικούς εταίρους και όλα τα κόμματα του "συνταγματικού τόξου" μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις εν όψει της αναθεώρησης αυτής, προκειμένου να μην αποτελέσει ένα περιορισμένης έκτασης "λίφτινγκ" στο Σύνταγμα, όπως εξελίχθηκαν οι προηγούμενες διαδικασίες.
Με δεδομένο, άλλωστε, ότι απαιτείται πλειοψηφία 3/5 της Βουλής (180 βουλευτών) για τις αλλαγές στο Σύνταγμα, οι ευρύτερες συναινέσεις είναι απαραίτητες. Και εάν επιβεβαιωθούν οι αλλαγές που συζητούνται και βέβαια εάν εγκριθούν – κάτι που βάσει διαδικασίας θα γίνει σε βάθος ίσως και πενταετίας – θα μπορούμε να πούμε ότι αλλάζουν ριζικά το σκηνικό της χώρας, όπως το γνωρίζαμε έως σήμερα.
Ποιες είναι αυτές οι αλλαγές; Θεσμικές, όπως η μείωση του αριθμού των βουλευτών, η δημιουργία "Άνω Βουλής" ή Γερουσίας. Εκλογές αυστηρά στο τέλος της τετραετίας και "μόνιμος" εκλογικός νόμος. Ο περιορισμός – επιτέλους – της βουλευτικής ασυλίας αυστηρά σε αδικήματα κατά την τέλεση των πολιτικών καθηκόντων των βουλευτών και η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ο οποίος από μόνος του παραβιάζει το Σύνταγμα και την ισότητα με τους πολίτες, με τα δύο μέτρα και δύο σταθμά στις διώξεις και – κυρίως – στις παραγραφές.
Συζητείται, επίσης, η ανακατανομή αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος μετά το 1985 έχει καταντήσει διακοσμητικό στοιχείο, αλλά και η απευθείας εκλογή του από το λαό (η οποία σε κάθε περίπτωση δεν θα έχει νόημα, εάν δεν συνοδευτεί από την ανακατανομή αρμοδιοτήτων…).
Ακόμη, η δημιουργία Συνταγματικού Δικαστηρίου που λειτουργεί σε όλες, σχεδόν, τις χώρες της Ευρώπης και δίνει τη λύση στο γόρδιο δεσμό "δύσκολων" δικαστικών αποφάσεων.
Υπάρχουν, όμως, και πιο… καυτά ζητήματα, τα οποία εμφανίζονται για πρώτη φορά διατεθειμένοι να θίξουν τουλάχιστον οι κυβερνητικοί εταίροι (αλλά η Αριστερά παραμένει ιδεολογικά αγκυλωμένη και αντίθετη): μονιμότητα στο Δημόσιο, ιδιωτικά πανεπιστήμια, φορολογική αποκέντρωση, με τους δήμους και τις περιφέρειες να εισπράττουν και να διαχειρίζονται φόρους προς τοπικό αναπτυξιακό όφελος.
Απομένει ένα και μεγάλο ζήτημα – το οποίο, όμως, παραμένει υπερβολικά… καυτό για όλες τις πτέρυγες της Βουλής: ο χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους. Θα τολμήσουν; Ή θα νικήσει πάλι η… "Δεξιά του Κυρίου", συνεπικουρούμενη από… "λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις";