του Αιμίλιου ΠΕΡΔΙΚΑΡΗ
Η σύλληψη Μαζιώτη το μεσημέρι της Τετάρτης “τάραξε” ένα ήρεμο, φαινομενικά, καλοκαίρι και αφού η τρόικα είχε πάρει των ομματιών της για να ξαναγυρίσει το Σεπτέμβριο. Την επιτυχία πιστώνεται πρώτα απ’ όλα επιχειρησιακά η Αστυνομία. Ο μηχανισμός της φαίνεται ότι δούλεψε πολύ καλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχοντας την κατάλληλη πληροφόρηση και προετοιμάζοντας τις κινήσεις της, ενώ επέδειξε ιδιαίτερη – και λεπτή – ψυχραιμία την ώρα της κρίσης, με αποτέλεσμα να αποφευχθεί τραγωδία στο κέντρο της Αθήνας με θύματα “αμάχους”.
Πολλά ακούστηκαν, λοιπόν, και πολλά γράφτηκαν για τις ευθύνες της ηγεσίας των υπουργείων Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης στην υπόθεση Μαζιώτη, αφού τόσο αυτός όσο και η σύζυγός του Πώλα Ρούπα, επίσης κατηγορούμενη για τρομοκρατία, ουσιαστικά αφέθηκαν ελεύθεροι μετά την παρέλευση του 18μηνου της προφυλάκισης και μετά από παραβίαση των περιοριστικών όρων.
Όμως, ο Νίκος Δένδιας έσπευσε πρώτος να συγχαρεί για τη σύλληψη τον διάδοχό του στην Κατεχάκη, Βασίλη Κικίλια, ο οποίος, ως υπουργός Δημόσιας Τάξης, δικαιούται ένα μερίδιο αυτής της επιτυχίας. Δεν έχει σημασία αν έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας, όπως είπαν κάποιοι κακεντρεχείς. Η ιστορία θα γράψει ότι επί ημερών του συνελήφθη ένας κατηγορούμενος ως τρομοκράτης, ο οποίος είχε κάνει άνω-κάτω την ΕΛΑΣ και την κυβέρνηση. Και αξίζει να σκεφθεί κανείς την επιφυλακτικότητα με την οποία αντιμετώπισαν κάποιοι το διορισμό Κικίλια στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης – ή ακόμη και τα… γέλια συναδέλφων του και όχι πολιτικών του αντιπάλων.
Όσο για τους πολιτικούς του αντιπάλους; Αίσθηση προκάλεσε, για μία ακόμη φορά, το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σχολίασε επισήμως το γεγονός ούτε συνεχάρη την ΕΛΑΣ. Βεβαίως, από την άλλη πλευρά, οι “κορόνες” στελεχών της κυβέρνησης και της Ν.Δ. για “παράταξη της βίας και της τρομοκρατίας” παραπέμπουν σε άλλες, σκοτεινές εποχές και μόνο το δημόσιο διάλογο δεν βοηθούν.
Η κριτική, όμως, στην οποία προέβησαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή και κυρίως τα σχόλια με τα οποία βομβαρδίστηκαν τα social media για το ρόλο και τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η ΕΛΑΣ την υπόθεση επίσης δεν βοηθούν. “Η Αστυνομία άνοιξε πυρ στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο ήταν γεμάτο τουρίστες”, έγραψαν κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο Twitter. Και τι έπρεπε να κάνει, δηλαδή, και μάλιστα αμυνόμενη; Να παρακαλέσει με το “σεις” και με το “σας” τον καταδικασμένο ως τρομοκράτη να παραδοθεί; Ή να τον αφήσει να φύγει;
Ευτυχώς, εξάλλου, που όσοι μιλούν στον ΣΥΡΙΖΑ για “ένοπλο αγώνα” ή “ένοπλη πάλη” είναι μια θλιβερή μειοψηφία. Είναι κρίμα, όμως, που ο Αλέξης Τσίπρας δεν τους καταδικάζει, υποτασσόμενος στην παλαιοκομματική λογική ότι πρέπει να τα έχει καλά με όλους. Ίσως όταν καταλάβει πόσο κακό κάνουν στην προσωπική του εικόνα και στο κόμμα του να είναι αργά για τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι ασφαλώς χειρότεροι από κάποιους νοσταλγούς της δραχμής, οι οποίοι πυροβολούν τουλάχιστον με άσφαιρα πυρά. Οι συγκεκριμένοι πυροβολούν κανονικά. Έστω και αν οι ιδέες δεν σκοτώνουν.
