του Αιμίλιου ΠΕΡΔΙΚΑΡΗ
Η χώρα γράφει πρωτογενές πλεόνασμα και αρχίζει η κομβική συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους, αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν τα αυτογκόλ…
Επί της ουσίας, κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση και την κατηγορούν για “greek statistics part II”, όταν όμως οι ίδιοι έχουν στηρίξει το οικονομικό τους πρόγραμμα στο πρωτογενές πλεόνασμα, λέγοντας ότι θα τους επιτρέψει να καλύψουν τις εσωτερικές ανάγκες και να σταματήσουν έτσι ακόμη και μονομερώς την αποπληρωμή των τόκων από τα δάνεια του μηχανισμού στήριξης, μέχρις ότου επαναδιαπραγματευτούν τις δανειακές συμβάσεις.
Αυτό, όμως, θα ήταν κάτι που θα συζητούσαμε σε κανονικές συνθήκες. Διότι συζητάμε και ανάγουμε σε κεντρικό επίπεδο παραπολιτικά. Όπως οι (απαράδεκτοι) χειρισμοί των μειονοτικών υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη. Συζητάμε για τη (μη) υποψηφιότητα Λαζόπουλου, λες και πρόκειται για κανέναν ακαδημαϊκό που θα εγκαταλείψει το Χάρβαρντ για να αλλάξει την Ελλάδα. Ή συζητάμε για το γράψε-σβήσε υποψηφίων που δεν είναι αρεστοί στην “Αριστερή Πλατφόρμα”, η οποία νωρίτερα έχει φέρει ψήφισμα στα όργανα του κόμματος για έξοδο από την Ευρωζώνη και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.
Και όλα αυτά, θα ήταν στο επίπεδο της παραπολιτικής εάν δεν αφορούσαν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Υπάρχει, όμως, και η συμπεριφορά του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος διαφήμισε την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Κομισιόν με το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Υποψηφιότητα περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική και στην οποία αρχικά έδωσε βάρος, χάνοντας την επαφή με την ελληνική πραγματικότητα.
Με έναν άγαρμπο τρόπο, ωστόσο, σηματοδότησε την (επι)στροφή του στην Ελλάδα: ακύρωσε τη συμμετοχή του στο debate των υποψηφίων προέδρων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που διοργανώνει το Euronews και περιοδεύει στην Κρήτη. Διόλου τυχαίο ότι μέρες νωρίτερα απέτυχε να συγκροτήσει ψηφοδέλτιο με το όνομά του στην Ιταλία – κίνηση που επίσης είχε διαφημίσει ως συμβολική πρωτοβουλία των Ιταλών συντρόφων του, ενώ στο εσωτερικό έχει μετατρέψει στον πολιτικό του λόγο τη “μεγάλη νίκη” του ΣΥΡΙΖΑ σε “νίκη έστω και με μία ψήφο διαφορά”.
Με δυο λόγια: για μία ακόμη φορά, για να ικανοποιήσει τις διάφορες φωνές στο εσωτερικό του, κάνει “γυριστή” και αδιαφορεί για την Ευρώπη. Απαξιεί να αποτελέσει θεσμικό συνομιλητή και στρέφεται στην ελληνική πραγματικότητα, όπου και εκεί η προχειρότητα και ο μικρομεγαλισμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα θέματα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν τους λίγους σκεπτόμενους και ρεαλιστές να… τραβάνε τα μαλλιά τους και τον κ. Τσίπρα να κοιτάει αμήχανος και να καταφεύγει σε πύρινους λόγους κατά της κυβέρνησης και των “καθεστωτικών”, όπως λέει, Μέσων Ενημέρωσης.
“Η κυβέρνηση δεν είναι αυτοσκοπός”, δήλωσε τις προάλλες ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, παρά την προσπάθεια των συντρόφων του να τον δικαιολογήσουν και να δικαιολογηθούν. Άγνοια ή ειλικρίνεια;
Με όλα αυτά, τελικά, στ’ αλήθεια θέλουν να κυβερνήσουν;
